Trans Mongolia Express - Summeredition

22 juli 2005 - Ulaanbaatar, Mongolië

Man man man.....wat een rit hebt ik achter de rug. Rond 20.30 stond ik aan het station waar de trein vertrok richting Ulaan Bator. Daar leerde ik enkele nederlanders kennen, en wat deed het deugd nog es nederlands te praten. Dan op zoek naar de wagon en mijn slaapplaats.Eens gevonden moesten we ons treinticket afgeven aan provodnista van die wagon. Op het station stonden er mensen uit Mongolia, en hadden enorm grote bagage mee. En waar we voor vreesden gebeurde helaas. Dit moest allemaal de trein op. Pas later werd duidelijk wat dit allemaal was. Ik deelde mijn cabine met 2 Zwitserse toeristen en een meisje van Mongolia. De rest van de wagon waren allemaal Mongolen, wat de treinreis zo speciaal maakte. Grote families, van klein naar oud...Wat hadden wij geluk in onze cabine, wat betreft plaats. Het werden maar enkele rugzakken. De bagage van de Mongolen werd gepropt in de cabine, in luiken in de vloer van de trein, in het plafond, overal waar je denken kan. Nu, de trein vertrok stipt richting Ulaan Bator. Slapen in de trein ging niet zo denderend, maar ja wat had je verwacht...De volgende morgen maakten we onze eerste stop en zagen al de Mongolen hun zakken bovenhalen. Bleek dat ze allerlei kledij, schoenen, horloges, en al wat je denken kan mee hadden om te verkopen aan de lokale bevolking. We leken echt een rijdende supermarkt. Het is echt onvoorstelbaar. Nu, bj vertrek hoor je geen signaal en vertrekt de trein langzaam verder. M.a.w. je moet altijd de trein in het oog houden. Ik kan over deze onvergetelijke treinreis nog pagina s schrijven, maar zal het kort houden. Er werden overdag temp gemeten van 38 graden, en de ventilatie kwam enkel door de vensters die open stonden. Er werd bij elke stop dan ook gretig gebruik gemaakt om massaal drank in te kopen in een winkeltje. Het landschap is onbeschrijfelijk.

De verkoop van die goedere gebeurde bij elke stop. Telkens alles uithalen en nadien terug inpakken, en dat is hun broodwinst. Bij Ulan Ude, gingen de meeste verkopers van de trein. Ook vandaag liep de temp op tot 41 graden in de cabine (vandaar de naam summeredition). Alles verliep vlot....tot aan de grens. In Nauski (laatste station op Russisch grondgebied) moesten we een formulier en paspoort afgeven, zo mochten we van de trein. Daar stonden we dan, bij 40 graden. Na 1 uur terug in de trein, we mochten niet eens door het raam kijken of we werden aangesproken door een militair die ons hierop wees. Iedereen werd bijna misselijk door de warmte. Na een uur in de trein werd cabine per cabine gecontroleerd door het Russisch leger. Alles werd ondersteboven gehaald. Alle mogelijke smokkelplaatsen werden doorzocht, zelfs het plafond en de luchtkokers daarin werden losgeschroefd en gecontroleerd. Na 3 uur wachten mochten we verder, om na 1 uur rijden in Sukbathaar (Mongolia) hetzelfde ritueel te ondergaan. Gelukkig was het ondertussen s avonds en verliep de controle minder streng en vlotter.
De treinreis eventjes in getallen gezet (je moet toch iets doen op de trein) :
duur treinreis : 106 uur of 4 dagen en 10 uur
afstand : totaal :6303 km waarvan 5902 op Russisch grondgebied, en 404 op Mongolisch grondgebied
wetende dat de omtrek van de wereld 42.000 km is dwz ik heb 1/7 per trein afgelegd
Max. temp in slaaphut : 41.6 gr
Min. temp in slaaphut : 23 gr
temp in zon : boven de 48 graden