Naadam Festival

Na de lange treinreis kwam ik aan in Ulaan Bator (hoofdstad Mongolia). Hier stonden ze wel op me te wachten. Toeval of niet, maar samen met 3 andere meiden uit Belgie werden we naar onze guesthouse gebracht. Daar werden we op een heel vriendelijke manier ontvangen. Schoenen uit en slippers aan, dat is de gouden regel. Ik was er nog maar net, en ik kreeg al een papiertje in mijn handen van de uitbaters, ivm mensen die geintresseerd waren om met mij een 10 daagse trip te boeken. Na een heerlijke douche vetrok ik met de andere meisjes en een stel uit Nederland (die al langer in Mongolia waren) richting Naadam stadium. Daar zou in de ochtend de openingsceremonie beginnen. Naadam festival is het grootste festival in Mongolia. Het bestaat al meer dan 1000 jaar.Op het Naadamfestival zijn er 3 belangrijke sporten : worstelen, paardrijden, en boogschieten. Worstelen is hiervan de belangrijkste. We hadden geen kaarten en kochten die dan maar ter plaatse op de 'zwarte markt'. We betaalden het dubbel, wat in vergelijking niets was als ik de prijzen van andere toeristen hoorde. We zaten tussen de lokale bevolking. Het stadium was tot de nok gevuld (ong. 20.000 man). In de hete zon genoten we van de openingsceremonie, die soms nogal kitscherig overkwam. Na de toespraak van de president, werden de spelen voor geopend verklaart. Alleen het worstelen speelt zich af in het stadium. Op zich was het wel leuk om eens zo'n worsteltoernooi mee te maken. Er is geen gewichtscategorie, en geen tjdslimiet. Degene die de tegenstander het eerst op de grond krijgt is gewonnen. Na de opwarming en enkele duels besloten we eens de andere sporten te gaan bekijken. Het boogschieten speelt zich af naast het stadium. De bedoeling is om van een bepaalde afstand zveel mogelijk kleine plaatjes te raken. Op de achtergrond hoorden we een enorm geluid, het bleek wel dat ze in trance waren. We gingen naar die tent, waar er anklebone-shooting werd gedaan. Blijkbaar iets typisch van hier. Hier gaat het om pure concentratie. Van al die dingen te zien kregen we honger, en aten we dingen van de lokale tentjes. Alles wordt hier gefrituurd, je wl niet weten hoe het vet eruit ziet. Maar ja, verstand op nul en eten, en het smaakte nog ook.
's Avonds was er een concert op het stadsplein wat afgesloten werd met vuurwerk. Iedereen zong uit volle borst mee. Je ziet dat je hier echt in op gaan.
De volgende dag volgden we in een lokale cafe de spelen op TV. Na de wolkbreuk trokken we richting stadium. We hadden geen kaarten, maar mochten van de politie gratis binnen. Ook nu al was het stadium gevuld tot de nok. Reden : de finale werd vandaag gedueleerd in het worstelen. Na lang wachten begonnen ze eindelijk aan de finale. Wat sfeer betreft, het lijkt wel een topmatch in de belgische voetbalcompetitie. Bij elke poging ging iedereen staan en roepen en supporteren. Man man man, wat een belevenis . Tijdens de pauze werd er iemand onwel, die moest afgevoerd. Helaas kan die ambulance het stadium niet verlaten. Al de uitgangen waren afgezet, tja het zal je maar overkomen. Na enkele keren rond te rijden en ale uitgangen te proberen begon het volk te protesteren. Na een 15 tal minuten kon de ambulancier de protocolaire wacht te paard die een van de uitgangen belemmerde, overtuigen om uit de kant te gaan. Zo, dit was mijn belevenis op het naadam festival. Al bij al had ik het veel toeristischer verwacht.